நியூ யார்க் இறங்கும் போது தூரத்தில் சுதந்திர தேவி சிலை தெரிந்தது. என்னவோ மனதுக்குள், ஒரு வறுமை. போன ஜென்ம தொடர்போ? ட்வின் டவர்சை காணவில்லை... அதனாலா? எட்டு வருடம் முன் தகர்க்கப்பட்ட நினைவு வேறு வந்து தொலைத்து!நியூ யார்க் இறங்கும் முன், ஐ 94 பார்ம் பில்லப் செய்தோம். வெள்ளைக்கலர். மனசெல்லாம் வெள்ளை என்ற பாட்டு தானாக ஞாபகம் வந்தது! உலகில் ஒவ்வொருவரும் அமெரிக்காவை காண வாழ்க்கையில் ஒருமுறையேனும் வரத்துடிப்பார்கள் என்று அமெரிக்கா போகணுமா என்று எழுதிய சுவடு சங்கர் ஞாபகம் வந்தார்!
க்ளையண்ட் கொடுத்த பேக்ஸ். ஆளுக்கு ஒரு காப்பி. ஹோட்டல் ரிசர்வேசன் எனக்கு. அவருக்கு அவர் தம்பி லெட்டர். இருவரும் பேசி வைத்த மாதிரி, வேறு வேறு லையின். எதுக்குங்க வம்பு?
ஒரு கருப்பு மொட்டை தலை செக்கிங் ஆபிசர் ( ஷாருக்கான் சம்பவம் நினைவில் வந்தது! ) என்னை ஏற இறங்க பார்த்தார். சிரித்தார்! " இஸ் திஸ் யுவர் பர்ஸ்ட் டைம் ஹீர்? "... மீண்டும் புன்சிரிப்பு.. " எஸ் சார் " விறைப்பாக பதில் சொன்னேன். மறக்காமல் சிரித்து வைத்தேன்.
கைரேகை செக்கப், போட்டோ பிடிப்பு, விசாரிப்பு. இரண்டு முறை, இது பிஸ்னஸ் ட்ரிப் தானா என்று கேள்வி வேறு. ஆம் என்றேன். கோட்டு சூட்டு வேறு போட்டிருந்தேன்! ( எதுக்குங்க இப்படி தொல்லை? ) கடைசியில் " யு லுக் லைக் ஏ மூவி ஸ்டார்! " என்று சிரித்தபடி ஆறு மாதம் இருக்க சீல் அடித்து கொடுத்தார்! " தேங்க்ஸ், அப்பிரிசியேட் இட்! " என்று சிரித்த படி கச்டம்சில் பெட்டி எடுக்க வந்தேன். அங்கு...
அடுத்த பதிவில் தொடரும்...
(முந்தைய பதிவு நியூ யார்க் கிளம்புதல் படித்தீர்களா? )
No comments:
Post a Comment